ZİLİNİZE BASABİLİR MİYİM...

Cümlelerim gittikçe kısalıyor..
Kelimelerim azalıyor..
Kapıların zillerine basıp, kaçmayasım var..
Ya da pencereleri taşlayasım ..
Sokakta ip atlamak..
Sek sek oynamak ..
Hiç oyuncak bebeğim olmayışından mı bunlar ..
Doya doya kahkaha atılmamış çocukluk günlerinin  ceremesi mi..
Ceremesini niye ben çekiyorum, cürüm benim mi ki ?
Masumdum oysa ben..En azından bir zamanlar..
Sıkı sıkıya tutunmak istedim, zorla çekip kopardılar..
Önce suçladılar,
Sonra da   müebbet verdiler.
Ruhum damgalanırken vicdanım aklayamadı kendini..
Ama yandaşları çoktu,  iştirakçileri de..
Şimdi bakışlarım donuk..
Duygular isyanda..
Susturuyorum, olmadı sürgün..
Akşam vakti sokağa çıkıp,
Karanlıktan istifade erik koparsam dallardan.
Masal anlatsalar uyumadan önce..
Hayallere dalsam da dinlemesem kimseyi..
Sabah çocukluğuma uyansam..
Ya da hiç uyanmasam
Hep uyusam..

MASUM DEĞİLİZ HİÇ BİRİMİZ...

insanın en büyük hayal kırıklığı

sanırım kendisiyle ilgili olandır

hiç tahmin etmediği, şimdiye kadar görmediği

varlığından bile haberdar olmadığı yanlarını, yönlerini görmek..

 başkasında sevmediği

tasvip etmediği

kerih gördüğü özellikler..

üstelik öyle zamansız çıkar ki bu sivri yanlar,

zaten  varlığı  başlı başına  dayanılmaz bir durumken,

bir de ortaya çıkmasındaki zamanlama hatası  kıskıvrak yakalayıverir .

sanki kuytu bir köşede saklanmıştır da şimdiye kadar,

üstelik sinsice

sessizce

hiç ihtimal verilmezken  varlığına,

bir söz

bir olay

bir aksilik

bir yoksunluk

aniden çıkarıverir ortaya

şaşırır  insan

susar

donar

konuşamaz

ne inkarı mümkündür artık

ne de tesellisi

baş etmek de öyle zannedildiği kadar kolay değildir
..........

anlarsınız ki siz de masum değilsiniz
mazlum değilsiniz
mağdur değilsiniz
ve belki de siz de can yaktınız
kalp kırdınız
birilerini ağlattınız
ama hiç farkına varmadınız
çünkü şimdiye kadar  sadece kendinize baktınız
içinizde öfkenin
kinin
nefretin
hasedin
nasıl da geliştiğini göremediniz
gelişip büyüdüğünü
kalbinize ve beyninize yerleştiğini
söküp atın içinizden
hem de hemen
yoksa ne taşıyabilir
ne de onlarla yaşamayı öğrenebilirsiniz
çünkü artık  kötü olduğunuzu öğrendiniz...
herkes kadar

MARUZAT...

seri katilimsin sen benim,

önce masumiyetimi katlettin

sonra vicdanımı..

ve tek tek  kursuna dizdin 

ne kadar hayal varsa kurdugum ..

huzurumu aldin benden,

yaşama sevincimi ellerinle boğdun,

hem de hiç düşünmeden..

umutlarımı  dinamitlediğin gün

seri katilim oldun..