5.05.2013

........

  

Kendimi aramakla öylesine meşgulüm ki , yokluğunu farketmiyorum bile....
Ahh  bir de ara sıra içimde bir yerler sızlamasa....
Hayatıma dokunup gittiğini bile hatırlamayacağım...






7 yorum:

  1. Öyle bencilim ki, kendimi bir an yalnız bırakmıyorum. :)

    Sanki kendimi tamamlamış gibi başkalarının derdine düşmüşüm. Yazık bana. Keşke bunun farkına varsam da, düşsem yine yollara.

    YanıtlaSil
  2. Yokluklar değil mi bize kendimizi aratan? =(

    YanıtlaSil
  3. Ama geçmek bilmez o sızı
    :/

    YanıtlaSil
  4. İnsan kendini bulunca gerisi kolay..
    Ama nerede kaybolduğunu bilmesi lazım ki oradan başlasın aramaya..

    YanıtlaSil
  5. o geçmiyor... geçtiğine dair rivayet var ama ben tecrübe edemedim...

    YanıtlaSil
  6. Bize dokunan insanlarda hep bir iz kalır. Ovalasak da geçiremeyiz. Ansızın bir sızı eşliğinde çıkana kadar fark bile edemeyiz onları. En kötüsü de ne biliyor musun. Daha en yakınımız olan kendimizi bile bulamamışken başkasına güvenmek işte tüm çelişki buradan başlıyor.

    YanıtlaSil
  7. Harika anlatım...Çok güzel dile getirmişsin hissedilen hali...

    YanıtlaSil